ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ အက်င့္လဲြ

ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ နယ္လွည့္တရားပဲြေတြ
ၾကြတဲ့အခါ တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသက တရားပဲြ
ဦးေဆာင္ဒကာဒကာမေတြက သူတုိ႔ႀကဳံ
ေတြ႕ဖူးတဲ့ ဒကာဒကာမ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္း
ကုိ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔က
“အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔အရပ္မွာ
တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔ တရားပဲြသြား
ဖိတ္တဲ့အခါ တုိ႔က ဘယ္ဆရာေတာ္ တရားမွ
နာလုိ႔ရတာ၊ ဘယ္ဆရာေတာ္တရားဆုိ နာလုိ႔
မရဘူး၊ ဝိပႆနာ တရားမွ နာလုိ႔ရတယ္၊
သုတၱန္တရားဆုိ ေပါ့လြန္းလုိ႔ နာလုိ႔ကုိ မရဘူး
ဆုိၿပီး တရားနာဖုိ႔ကုိ ျငင္းပယ္တတ္ၾကပါတယ္
ဘုရား၊ တရားဆုိတာ ဘယ္တရားမွ နာေကာင္း
တယ္၊ ဘယ္တရားေတာ့ မနာေကာင္းဘူးဆုိတာ
ရွိလုိ႔လားဘုရား၊

ဘုရားတရားေတြကုိ စာေပနဲ႔အညီ ေဟာေတာ္မူ
ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြဆုိရင္ ဘယ္ဆရာေတာ္မွ၊
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ ဆုိတာေတြ ရွိလုိ႔လားဘုရား” စသျဖင့္
ေမးေလွ်ာက္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အေမးကုိ ဘုန္း
ဘုန္းက “ဟုတ္ပါ့၊ အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ ဒါမွဒါဆုိတဲ့
အက်င့္လဲြေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဘာ
တရားမွ မရဘဲ ေလာကနဲ႔ပါ အန္ဝင္ဂြင္က် မျဖစ္ဘဲ
ကုိးလုိ႔ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့” စသျဖင့္ နိဒါန္း
ခ်ီၿပီး တရားစကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒီလုိ အသံေတြေၾကာင့္လည္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြ
ေလးေတြအေပၚ မီးေမာင္းထုိးျပစရာ ျဖစ္လာရတာ
ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေနရာေဒသ အေတာ္
မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီလုိ အစဲြအားႀကီးတဲ့သူေတြ၊ အလဲြ
အားႀကီးတဲ့ သူေတြကုိ မၾကာခဏ ႀကဳံဖူးတတ္ပါ
တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ တရားေတာ္ေတြကုိ ေတာ္
ေတာ္ေလးလည္း နားထားၾကသလုိ၊ ေတာ္ေတာ္
ေလးလည္း အားထုတ္ထားတဲ့သူေတြ ပါေနတာကုိ
ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

ခက္တာက ဒီေလာက္တရားလည္းနာ တရားလည္း
အားထုတ္ထားတာေတာင္မွ အစဲြမျပဳတ္ဘဲ အလဲြ
လုပ္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ဒါဟာ တစ္ခုခု
ေတာ့ လဲြေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တရားအလုပ္ဆုိတာ
က စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔ စနစ္တက် ႀကိဳးစားအား
ထုတ္မယ္ဆုိရင္ မွန္ကန္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ
ျဖစ္ေစတာ အေသအခ်ာ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲလုိျဖစ္မလာဘဲ
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေဟာမွ၊ ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးမွ ဆုိတာေတြ
ျဖစ္လာတာဆုိရင္ေတာ့ မဟုတ္မွလဲြေရာ သဒၶါနဲ႔ ပညာ
ခ်ိန္ခြင္လ်ာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါ
တယ္။

တစ္ခါတေလ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တာက အဲဒီ
ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကုိ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မႈ ပညာ
တရားနဲ႔ မတဲြမိတဲ့အတြက္ အလဲြျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးေတြပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ ၾကည္ညိဳမႈ သက္သက္ပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ အဲဒီသဒၶါတရားက ပညာအားနည္းလာၿပီး
သဒၶါကေန တဏွာအျဖစ္ကုိ ေရာက္ကုန္ကာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ၊
ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးမွ၊ ဘယ္နည္းစနစ္မွ ဆုိတာေတြ ျဖစ္ကုန္
ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြရဲ႕ သေဘာကလည္း
စဲြမိၿပီဆုိရင္ အသက္အေသခံၿပီး စဲြမိတတ္တာဆုိေတာ့ ႐ုန္း
မထြက္ႏုိင္ေအာင္ကုိ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။
ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားျမင္တာမ်ိဳး၊ သူေဝေနယ်နဲ႔သူမွ ကၽြတ္တမ္း
ဝင္တတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ရွိတတ္ေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သိပ္ခင္
သြားတဲ့အခါ တရားလည္းမျမင္ ကၽြတ္တမ္းလည္း မဝင္ဘဲ
အလဲြျဖစ္ကုန္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ ရွိလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္မႈအပုိင္းမွာ ယုံၾကည္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္
မႈနဲ႔တဲြၿပီး ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ အလဲြေတြနည္းေစေၾကာင္း
ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ေတြ မွန္သမွ် ေကာင္း
စြာေဟာၾကားထားတဲ့ သြာကၡတာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံ
ေနတာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္တရားေတာ္ကေတာ့
ေပါ့တယ္၊ ဘယ္တရားေတာ္ကေတာ့ အႏွစ္ရွိတယ္စတဲ့
သေဘာမ်ိဳးေတြ မရွိပါဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ သဒၶါတရားနဲ႔
နားၾကားမယ္ဆုိရင္ တရားတုိင္းမွာ အႏွစ္သာရဆုိတာ ပါၿပီး
သားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတာ္ေတြကုိ ဘုရားေဟာက
ေသြဖယ္ၿပီးမေဟာဘဲ အရွိအတုိင္း ျပန္ေဟာတဲ့ တရား
ေဟာ ဆရာေတာ္ေတြဆုိရင္လည္း ဘယ္ဆရာေတာ္ေဟာမွ၊
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေဟာမွ ဆုိတာေတြ မရွိဘဲ တရားေတာ္အေပၚမွာ
နားေတာ္ေလးစုိက္ၿပီး နားၾကားလုိက္မယ္ဆုိရင္ တစ္လုံး
တစ္ပါဒ အသိတစ္ခုခုကေတာ့ ရသြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္စဲြထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ကုိယ္စဲြထားတဲ့
တရား၊ ကုိယ္စဲြထားနဲ႔ နည္းေတြကုိ ေရွ႕တန္းတင္ထားမယ္
ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအစဲြေတြရဲ႕ေနာက္မွာ အလဲြေတြက ေရာက္
လာမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႏွလုံးသြင္း
မွန္ကန္ဖုိ႔က အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ တရားအလုပ္ကုိ သဒၶါတရားအျပည့္၊
ေစတနာတရားျဖည့္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔သာ လုပ္ထား
ၾကမယ္ဆုိရင္ ပုဂၢိဳလ္စဲြ၊ တရားစဲြ၊ နည္းစဲြဆုိတာမ်ိဳး ရွိကုိရွိ
လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ တရားအလုပ္ဟာ စနစ္သာ
မွန္မယ္ဆုိရင္ မ်ားမ်ားလုပ္ထားေလ၊ မ်ားမ်ား သဒၶါတရားတုိး
ေလ ျဖစ္ၿပီး ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာနဲ႔ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးတရား
ေတြ အေပၚမွာရွိေနတဲ့ သံသယေတြ၊ အစဲြေတြဟာလည္း ပုိပုိၿပီး
နည္းလာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဆုိရင္ ဝိနည္းတရား
ေတြနာလည္း သူ႔အတြက္ကေတာ့ သဒၶါတုိးၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေနမွာ
ျဖစ္သလုိ၊ သုတၱန္တရားနဲ႔ အဘိဓမၼာတရားေတြနာလည္း ပီတိ
တရားနဲ႔ ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးတုိးေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္ဆရာေတာ္၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ဆုိတာေတြ မရွိေတာ့ဘဲ တရားရဲ႕
အႏွစ္ကုိပဲ ရေအာင္ နာယူသြားေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားေတာ္ရဲ႕
လက္ေတြ႕အက်ိဳးေတြမွာ တကယ္သာ နာယူက်င့္ႀကံထားမယ္ဆုိရင္
ဘုရားဆုိတဲ့အသံ၊ တရားဆုိတဲ့အသံ၊ သံဃာဆုိတဲ့ အသံေလးေတြကုိ
ၾကားလုိက္ရတာနဲ႔တင္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ သဒၶါတရားတုိးၿပီး
ကုသိုလ္ေတြ ရေနေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိ မဟုတ္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔
သံဃာမကဲြဘဲ ပုဂၢိဳလ္ကုိစဲြတာေတြ၊ အက်င့္မွန္နဲ႔ စနစ္မွန္ကုိ မသိဘဲ
တစ္ယူသန္ေတြ တဲြေနတာေတြ ရွိလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပုဂၢိဳလ္လည္းစဲြ၊
အက်င့္လည္း လဲြလာေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ေဟာတာ မဟုတ္ရင္၊ ဘယ္လုိ
တရားမ်ိဳးမွ မဟုတ္ရင္ မနာဘူး၊ ဘယ္နည္း မဟုတ္ရင္၊ ဘယ္
စနစ္ မဟုတ္ရင္ အားမထုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိလာတတ္သူေတြဟာ
ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ အက်င့္လဲြေတြကုိ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ဘဲ ယုံၾကည္မႈေနာက္မွာ၊
စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ဉာဏ္ေတြမေရာက္ၾကလုိ႔ပဲလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ တရားေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ မျမင္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕
အသြင္အျပင္အေပၚမွာ တဏွာေရာက္သြားၾကလုိ႔ပဲလုိ႔ ဆုိရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါနဲ႔ ပညာကုိ ညီမွ်ေစမယ့္ သတိတရား မရွိၾက
လုိ႔ပဲလုိ႔ သုံးသပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြ
ေတြထဲမွာ ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ အက်င့္လဲြေတြအေပၚမွာ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ
စဲြၿပီးရင္းစဲြေနၾကတဲ့၊ တရားနာ၊ တရားအားထုတ္ၿပီး သဒၶါတရား
မတုိးဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အလဲြဟာလည္း သံသရာနဲ႔
ခ်ီၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အလဲြမ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အတြက္
အဲဒီလုိ အလဲြမ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ တရားနာတဲ့အခါ အႏွစ္သာရကုိ
ရေအာင္နာ၊ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ စစ္မွန္ၿပီး အက်ိဳးသက္
ေရာက္မႈရွိတဲ့ အက်င့္ကုိ ေရာက္ေအာင္အားထုတ္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕
အသြင္အျပင္နဲ႔ တီထြင္တဲ့ က်င့္စဥ္ေတြမွာ ဒါမွဒါဆုိတဲ့ အစဲြမ်ိဳး
မျဖစ္ေအာင္သာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳဆင္ကာ ယုံၾကည္မႈ
သဒၶါတရားကုိ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ပညာတရား
နဲ႔ေပါင္းစပ္လုိ႔ ေကာက္ျမတ္တဲ့ ညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔ ညီမွ်ေအာင္
ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္
႐ုိးသားစြာ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ

 

ဓမၼစာေပမ်ား မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။